Depresja – jak wspierać pacjenta i nie zwariować

Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w leczeniu depresji, czy pacjentem borykającym się z nią, jest kilka rzeczy, o których powinieneś pamiętać. Pierwszą z nich jest bycie wyrozumiałym dla objawów pacjenta. Po drugie, powinieneś postarać się, aby czuł się on komfortowo. Po trzecie, pamiętaj, aby być cierpliwym.

Przedmiesiączkowe zaburzenia dysforyczne

Zaburzenia nastroju podczas miesiączki nazywane są zaburzeniami nastroju związanymi z miesiączką (MRMD). Objawy te mogą zakłócać codzienne życie danej osoby. Jednym z rodzajów MRMD jest przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD). PMDD to poważny stan, który wymaga leczenia.

Kobieta z PMDD zwykle cierpi na ekstremalne wahania nastroju i depresję. Objawy te są nie tylko uciążliwe, ale mogą poważnie zaszkodzić związkom i funkcjonowaniu kobiety. Leki i zmiany stylu życia mogą pomóc w zarządzaniu tymi objawami.

Przedmiesiączkowe zaburzenie dysforyczne (PMDD) jest złożonym zaburzeniem nastroju związanym z miesiączką, które uważa się za związane ze zmianami hormonów. Kobiety z PMDD mogą mieć również lęk i depresję. Naukowcy nie wiedzą dokładnie, dlaczego te zmiany występują. Spekulują, że rolę może odgrywać genetyka.

PMDD jest prawdziwym stanem, który dotyka niewielkiej liczby kobiet. Objawy zaczynają się zwykle 7-10 dni przed rozpoczęciem miesiączki u kobiety. Kobiety z tym stanem są bardziej podatne na psychiatryczne choroby współistniejące, takie jak choroba dwubiegunowa i depresja.

Kobiety, które doświadczają PMDD są często mylone z tymi, które mają inne zaburzenia psychiczne. Objawy PMDD są w rzeczywistości bardziej złożone i poważne niż objawy innych zaburzeń nastroju. Objawy te zazwyczaj zakłócają codzienne życie kobiety i mogą powodować skrajny niepokój. Niektóre kobiety mogą nawet podejmować próby samobójcze. Objawy zwykle pogarszają się w ciągu pierwszych kilku dni cyklu miesiączkowego i mogą trwać do kilku tygodni.

W celu uzyskania dokładniejszej diagnozy, kobieta może prowadzić dziennik. To pomaga śledzić jej objawy i pomóc lekarzom określić, kiedy jest prawdopodobne, aby mieć nawracające epizody. Ponadto, dziennik może pomóc wskazać wyzwalacze bardziej poważnych epizodów. Ważne jest, aby pamiętać, że objawy PMDD mogą być zarządzane, ale samo zaburzenie nie jest uleczalne.

Kobiety z PMDD mogą również cierpieć na problemy emocjonalne, takie jak depresja, lęk i napięcie. Mogą być również narażone na przemoc. Osoba z PMDD może również doświadczać innych zaburzeń zdrowia psychicznego, takich jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD).

Kobiety z PMDD mogą znaleźć skuteczne metody leczenia i mogą pracować z rodziną lub przyjaciółmi, aby zarządzać swoim stanem. Mogą również znaleźć opcje wentylacji poprzez terapię i spotkania grupowe.

Uporczywe zaburzenie depresyjne

Uporczywe zaburzenie depresyjne (PDD) może być bardzo wyniszczającą sytuacją. Możesz mieć wrażenie, że nie ma sposobu, aby się z niej wydostać, a nawet możesz czuć się beznadziejnie. Na szczęście istnieje kilka kroków, które można podjąć, aby pomóc w pokonaniu tego stanu.

Pierwszym krokiem jest rozpoznanie znaków ostrzegawczych PDD. Jeśli zauważysz, że ktoś kogo znasz zaczyna czuć się przygnębiony, zachęć go do skorzystania z profesjonalnej pomocy. Kolejnym krokiem jest wyznaczenie realistycznych celów. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o depresji, sprawdź stronę internetową Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (APA) lub stronę Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NIMH).

Możesz również dołączyć do grupy wsparcia dla osób z PDD. Grupy te są świetnym sposobem na poznanie ludzi, którzy byli w podobnych sytuacjach i nauczenie się, jak sobie z nimi radzić.

Poza lekami, możesz spróbować aktywności fizycznej. Już 20 minut ćwiczeń trzy razy w tygodniu może pomóc w podniesieniu nastroju. Ćwiczenia mogą mieć również długotrwałe efekty.

Jeśli PDD jest spowodowane traumatycznym wydarzeniem, pomocne może być poradnictwo i terapia. Terapia rozmowna może pomóc w zbadaniu swoich myśli i emocji oraz w nauce radzenia sobie z nimi. Korzystanie z aplikacji takiej jak 7 Cups może również pomóc w utrzymaniu kontaktu z innymi osobami cierpiącymi na tę samą przypadłość.

Innym sposobem pomocy osobie z PDD jest zaangażowanie jej w życie społeczne. Dołączenie do siłowni lub zajęć fitness może pomóc w utrzymaniu aktywności, a spotkania towarzyskie z innymi ludźmi mogą poprawić nastrój.

Możesz również pomóc osobie z PDD poprzez poznanie technik medytacji i mindfulness. Medytacja może pomóc Ci nauczyć się relaksować, a mindfulness może pomóc złagodzić objawy depresji.

Jeśli niepokoisz się o kogoś, kogo znasz, a kto może zmagać się z PDD, natychmiast zadzwoń do jego lekarza. Lekarz może skierować Cię do psychologa lub psychiatry, może też zlecić badania krwi lub moczu. W zależności od rodzaju PDD, może być konieczne kontynuowanie przyjmowania leków lub zmiana leków. Jeśli chcesz zaprzestać przyjmowania leków, skontaktuj się z lekarzem przed ich odstawieniem.

Depresja agitacyjna

Uzyskanie pomocy w przypadku depresji agitacyjnej jest ważne, a odpowiednie leczenie może pomóc odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Agitacja może być spowodowana przez wiele różnych czynników, w tym genetyki, chemii mózgu i czynników środowiskowych.

Objawy depresji agitacyjnej mogą być podobne do innych form depresji, ale agitacja jest nieco bardziej nasilona. Agitacji zwykle towarzyszy uczucie pustki, brak energii i intensywna chęć działania.

Uzyskanie pomocy z depresją agitacyjną może być trudne, ale nie jest niemożliwe. Istnieje wiele opcji leczenia dostępnych, w tym terapia rozmowa, doradztwo, i leki.

Dostawca zdrowia psychicznego dokładnie oceni objawy i zachowania pacjenta. Będą one również przeglądać pacjenta historii medycznej. To pomoże im określić, jakie rodzaje leczenia będzie działać najlepiej dla pacjenta.

Wczesne leczenie jest kluczowe dla uzyskania pomocy w depresji agitacyjnej. Zwiększa szanse, że pacjent odpowie na leczenie i poprawia szanse na pozytywny wynik.

Agitacja może być wyniszczająca i może prowadzić do samookaleczenia lub myśli samobójczych. Jeśli uważasz, że możesz doświadczać pobudzenia, zadzwoń na Krajowy Telefon Zapobiegania Samobójstwom pod numer 1-800-273-TALK.

Ważne jest, aby szukać pomocy u zaufanego lekarza lub doradcy, jeśli doświadczasz depresji z pobudzeniem. Agitacja może spowodować poważne szkody dla chorego i dla innych. Nie należy traktować chorego jako zagrożenia i nie należy być agresywnym. Ważne jest również, aby uzyskać trochę przestrzeni i czasu przed komunikacją z chorym.

Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc pacjentom z depresją agitacyjną zmienić destrukcyjne wzorce myślowe. Pacjenci uczą się rozpoznawać i zastępować negatywne myśli pozytywnymi. Techniki te mogą pomóc pacjentowi rozwinąć nawyki, które pomagają mu radzić sobie z zaburzeniem.

Agitacja jest objawem wielu różnych zaburzeń zdrowia psychicznego, w tym depresji, choroby dwubiegunowej i schizofrenii. Może być również objawem nadużywania substancji, zaburzeń osobowości i demencji. Ważne jest, aby uzyskać pomoc w depresji agitacyjnej tak szybko, jak to możliwe, aby zapobiec dalszej szkody dla pacjenta.

Objawy depresji pobudzonej mogą być trudne do leczenia i mogą się pogarszać w czasie. Nie jest znane lekarstwo na agitację, ale właściwe leczenie może pomóc pacjentowi uzyskać ulgę i odzyskać kontrolę nad swoim życiem.

Terapia elektrokonwulsyjna

Pomimo tego, że terapia elektrokonwulsyjna (ECT) jest uważana za podstawową opcję leczenia pacjentów z depresją oporną na leczenie, nadal istnieje wiele pytań dotyczących jej bezpieczeństwa i skuteczności. Niniejszy przegląd ma na celu odpowiedź na te pytania poprzez przedstawienie przeglądu badań dotyczących terapii elektrokonwulsyjnej w depresji.

Badania zostały zidentyfikowane na podstawie kryteriów włączenia i przedstawione w tabeli 1. Badanie jest włączone, jeśli spełnia następujące kryteria: jest randomizowanym badaniem kontrolowanym; zgłasza rozpoznanie prób; zgłasza równoczesną terapię lekową; zgłasza okresy obserwacji; zgłasza wskaźniki samobójstw.

Metoda wyszukiwania to hierarchiczny ranking, od najsilniejszego do najsłabszego wsparcia dowodowego. Badania spełniające kryteria włączenia zostały pogrupowane w dwie kategorie: prospektywne badania kohortowe i badania obserwacyjne. Badanie było prospektywnym badaniem kohortowym, jeśli obserwowało grupę osób przez pewien okres czasu. Badanie obserwacyjne to badanie, które opisuje wyniki grupy osób.

Kryteria włączenia zastosowano do 91 badań. Spośród tych badań 59 podało liczbę samobójstw, a 56 podało równoczesne przyjmowanie leków psychofarmakologicznych. Pozostałe zgłosiły brak informacji.

Spośród badań, które zgłosiły zmianę w depresji, tylko dwa doniesienia jednoznacznie badały skuteczność ECT. Inne badania donosiły o krótkotrwałej korzyści u mniejszości osób otrzymujących ECT. W innych badaniach nie odnotowano różnic między ECT a placebo. W pozostałych badaniach nie odnotowano istotnych statystycznie zmian w zakresie depresji.

Badanie zostało włączone, jeśli badało terapię elektrokonwulsyjną w dużym zaburzeniu depresyjnym. Badanie zostało włączone, jeśli badało połączenie farmakoterapii i terapii elektrowstrząsowej. Włączono badanie, jeśli badało ono wpływ ketaminy na terapię elektrokonwulsyjną. Badanie zostało włączone, jeśli badało wpływ propofolu na terapię elektrokonwulsyjną. Włączono badanie dotyczące terapii elektrokonwulsyjnej w depresji, jeśli badało ono wpływ połączenia ketaminy i propofolu na odpowiedź na ECT.

Włączono badanie, jeśli badało ono wpływ terapii elektrokonwulsyjnej na poziom BDNF w surowicy. Uważa się, że wzrost poziomu BDNF w surowicy jest wynikiem przeciwdepresyjnego działania ECT.